aga bu ülkede yaşayan devletini bayrağını toprağını ağacını hayvanını denizini seven vergisini ödeyen vicdan sahibi sıradan vatandaşlar için yaşam çok zor.. zira her gün yeni bir şeyle sınanıyorlar tecavüzle, terörle, yangınla, aptal saptal yöneticilerle, ekonomik krizlerle, cinayetlerle vs..
bir demet tiyatro'da mükremin çıtır'ın sevdiği aşkından yanıp tutuştuğu asuman karakteri arasında geçen diyalog gibi artık durumumuz
---
spoiler ---
asuman: beni artık sevmiyorsun, öyle mi?
mükremin: ya seni seviyorum da, seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum.. hani eskiden seni sevmenin, birbirimizi sevmenin, yeşil gevrek bir tadı vardı. seni güldürmenin lezzeti damağıma yerleşir, orada mutlu mesut yaşardı.. yani bişey olduğu vakit, ilk bunu koşayım gideyim, asuman'a söyleyeyim tarzında bir haberci telaşı olurdu.
asuman: şimdi n'oldu peki?
mükremin:
bilmiyorum asuman, bilmiyorum.. kalbim bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban.yukarı tırmanmaya çalışıyor..ama ne yapsın? kuyunun duvarları düz..kuyunun duvarları ıslak..'
---
spoiler ---